Vanuit een grijs en benauwd Guayaquil proberen we vol heimwee onze prachtige ervaringen op papier te zetten.

12 dagen geleden begon onze trip met een vlucht naar Isla Santa Cruz, waar we in de stad Puerto Ayora verbleven. Dit is de grootste stad van alle eilanden die de Galapagos rijk is. Bij aankomst kon je meteen merken dat deze stad gewend is aan toeristen en daarmee dus ook gewend is aan blondines, dat was heel prettig en gaf ook direct een veilig gevoel. De inwoners zijn relatief rijk, hetgeen te danken is aan de 200.000 toeristen die er per jaar de eilanden komen bezoeken.

De missie die wij hadden op dit eiland was om een last-minute trip (cruise) te boeken om de overige eilanden te bezoeken. Na 2 dagen bureaus bezocht te hebben, hadden we eindelijk een goede deal gesloten: 6 dagen en 6 nachten op een Tourist Luxury schip, tegen een schijntje van de originele prijs. We moesten dan wel onszelf nog 3 dagen op het eiland vermaken, maar dat was geen probleem. De Galapagos eilanden bestaan uit 14 grote eilanden, en 47 kleine eilanden. Wij gaan daar maar een heel klein deel van zien. Voor de liefhebbers is dat achtereenvolgens: Rabida eiland, James bay, Bartolome, North Seymore, Tortuga Bay, las Plaza's, Santa Fe, Punta Suarez, Gardner Bay, Post office bay en weer terug naar Puerto Ayora.

Voor degene die het niet weten, de eilanden zijn bezocht door Darwin in 1835, in de eerste plaats omdat hij geinteresseerd was in geologie. Een leuk weetje is dat de schipper van de Beagle (Darwins' schip) hem attendeerde op het verschil dat er bestond tussen alle vinken die er op het eiland waren. Dit is het beginpunt van zijn theorie geweest. Darwin heeft slechts 5 weken op de eilanden doorgebracht en zijn observaties bij hondenfokkers zijn van veel grotere invloed op zijn werk geweest (maar dat klinkt toch wat minder aantrekkelijk ghe)

Als eerste hebben we het Darwin Research Center bezocht, waar onder andere Lonesome George te vinden is (dit is de enige overgebleven schildpad in zijn soort). Ze hebben hem proberen te laten paren met schildpadden die veel op hem lijken qua soort, maar die eitjes zijn nooit levensvatbaar geworden...Hij mag het wel blijven proberen, dus zo eenzaam is ie niet...

Uiteindelijk brak de dag van het vertrek aan. Bepakt en bezakt met anti-zeeziek pillen gingen we aan boord, waar we ons bij een groep voegde die al sinds een aantal dagen samen aan boord was. Het was een gezellige groep, met ook een aantal jonge mensen. Bijna iedereen was Duits sprekend, dus wij hebben ook die taal weer even op kunnen rakelen.

Dezelfde nacht zijn we naar onze eerste bestemming gevaren, hetgeen met een behoorlijk geschommel gepaard ging.

De volgende ochtend was het vroeg opstaan, ontbijten (zeer uitgebreid!) en dan van boord voor een wandeling. Het strand waar we op uitkwamen was bezaaid met zeeleeuwen. Wow, daar kun je gewoon super dichtbij komen, wat natuurlijk super bijzonder is. Na de wandeling konden we voor het eerst gaan snorkelen. Na een goede uitleg van Lucas gingen we het water in. WOW! Wat een mooie dingen, veel tropische vissen, koraal, zeesterren en nog veel meer. Er zwemmen ook zeeleeuwen in het water en ze zijn behoorlijk nieuwsgierig, dus de kans is groot dat ze even met je komen spelen. Omdat Lucas voorop zwom had ik hem niet zien aankomen, maar opeens drukte hij zijn snuit zo ongeveer tegen mijn bril. Ik schrok me dood! Slaakte een gil, kreeg een slok water binnen, maar de zeeleeuw ging pas weg na dat ie een rondje om mijn buik had gezwommen. Toen ik opkeek was de kleine boot die patrouille houdt voor als je hulp nodig hebt al naast me, met een van de crewmembers hardop lachend erin. Of ik eruit wilde, nou nee, ik vond het best schrikken, maar ook te gaaf om eruit te gaan. Een tijdje later zwom er een pijlstaartrog voorbij en toen vond ik het wel welletjes

Die middag gingen we weer snorkelen waar me met zeeschildpadden konden zwemmen. Wat een bijzondere ervaring was dat! Ze zijn super langzaam, en ook vrij groot. De dag erna zijn we weer gaan snorkelen en hebben we 3 haaien gezien, dat was zeer indrukwekkend. Ze zijn niet gevaarlijk (natuurlijk heb ik dat even gecheckt) omdat ze voornamelijk vis eten en er genoeg vis te krijgen is, dus ze hebben geen honger, waardoor ze mensen niet als snack zien. Klonk me plausibel in de oren dus ik besloot het maar te geloven.

Iedere keer als we terug kwamen van een snorkel of een wandeling warden we door de crew in de watten gelegd door ons met koekjes/empañadas/chips/warme chocomel te verwelkomen. De boot was fantastisch. Schoon, heerlijk eten en vriendelijke staf.

Het snorkelen van de eerste drie dagen waren het meest indrukwekkend met de meeste bijzondere dieren. De overige dagen stonden vooral in het teken van landdieren. Superveel zeeleeuwen, gekke blue footed boobies (mijn favoriet) zee en land iguanen (Lucas favoriet) Albatrossen en nog veel meer. Van de albatross hebben we iets heel bijzonders gezien: een afscheidsdans omdat koppels, maar ook ´vrienden´ elkaar pas volgend seizoen weer zien. Zeer vermakelijk om te zien, Lucas en ik hebben besloten dit ook te doen als ik naar Nederland ga en hij nog even blijft.

Op de laatste dag waren we bij Post Office Bay. Dit eiland heeft de naam te danken aan het postsysteem dat ze daar hebben. Je schrijft een kaart en adresseert hem, maar voorziet deze niet van een postzegel. Je doet de kaart in de bus en doorzoekt de kaarten die er liggen, en kijkt of er kaarten geadresseerd zijn bij jou in de buurt. Deze neem je dan mee naar huis en bezorg je persoonlijk, of post hem in je eigen land. Dit systeem werd vroeger door zeelieden gebruikt en is nu nog steeds veel betrouwbaarder dan het reguliere postsysteem. Nu komen er iedere dag toeristen, 365 dagen per jaar, dus het systeem werkt supersnel. Wij hebben er ook een aantal verzonden, dus jongens deze kunnen jullie op een bijzondere manier toekomen!

Toen was het snorkeltijd, maar het weer was niet zo mooi dus ik besloot wat te gaan lezen en lucas besloot te gaan voetballen met medereizigers en de gids. Na een dik uur kwam hij hinkend terug... Hij had vlak voorafgaand aan het scoren van de winnende goal (zo begrijp ik..) zijn enkel flink verstuikt wat einde tour voor hem betekende. Balen natuurlijk..Gelukkig was er een zuster aan boord die zijn voet goed verbonden heeft. Ik was blij hem te kunnen melden dat hij op de laatste snorkeltocht niks gemist had, op wat vissen en zeesterren na. Gek hoe snel je verwend raakt met al die mooie dingen!

De volgende dag kon lucas nog steeds niet goed lopen maar we moesten toch naar het vliegveld. De reis duurde al met al best lang, maar de vlucht ging voorspoedig. Nu zitten we in Guayaquil en kunnen we alles eindelijk tot ons door laten dringen. We proberen vanavond een nachtbus naar Quito te pakken en dan daar 1 of twee nachten te blijven waarna we een bus naar de grens met Colombia zullen pakken, en dan de oversteek zullen maken.

Sorry voor dit lange verhaal maar we zitten er ook zo vol van! Wij hebben echt fantastische tijd gehad, en we raden het iedereen aan hier eens een bezoek te brengen als je de mogelijkheid hebt.

Dikke kus voor allen